Calpe Trainingsweek 2022 – dag 5
De trainer Aad had in overleg met Jurgen het schema een beetje omgegooid in verband met het feit dat de weergoden ons niet erg gunstig gezind waren de afgelopen twee dagen. Vandaag zou het weer omslaan in ons voordeel en we zouden een rit van 94 km doen met daarin de Coll de Rates. Hoewel het er erg koud uitzag buiten en ondanks een waarschuwing van Jurgen dat het in het achterland veel kouder zou zijn, besloten vier helden (eigenwijzen) geen been- of kniestukken aan te doen (Reinier, Hans, Frans van A en ondergetekende). Zo koud leek het niet te zijn en de benen konden best wel een kleurtje gebruiken. Zoals gebruikelijk begonnen we na vijf km aan de eerste van 8 klimmen die we vandaag moesten nemen. Voor de 4e keer de Poggio, die ik nu inmiddels niet alleen herken, maar waarvan elke bocht in mijn geheugen staat gegrift. Na een rustig begin werd van de route geweken aangezien Aad had besloten dat we gingen intervallen. Wat bijna iedereeen braaf deed. Helaas besloot Maick zich niet lekker voelend terug te keren na het hotel. Ons meest begenadigde klimmer waren we kwijt. Na de intervallen en een paar klimmetjes die geen naam mogen hebben (en die hadden ze ook niet) begonnen we aan het rondje van de Coll de Rates. En klim van pakweg 6 km naar 660 mtr. Rene en Tamara gingen als eerste weg, waarna de rest in de achtervolging ging. Behalve Aad en ondergetekende. Wij gingen in D1 (nou voor mij eigenlijk D2) rustig van de omgeving genietend naar boven. Al boven gekomen foto’s gemaakt en van het uitzicht genoten om vervolgens aan de afdaling te beginnen. En ineens word je met de neus op de feit en gedrukt wanneer zomaar uit het niets een klim naar 770 mtr opduikt (klim 7 inmiddels) Volgens Jurgen en mijn Garmin ‘maar’ 6 km. En niet een mooi lopende klim. Neen, een soort achtbaan, maar dan wel een waarvoor je (althans Ik) moest terugschakelen. Degene met een hoog testosteron gehalte gingen er vandoor en Tamara, Michel, Aad en ondergetekende kozen voor een iets langzamer tempo. De klim viel eigenlijk best mee, tot de laatste 100 meter van 12% die bij een enkeling even tot ademnood leidde. Vervolgens de afdaling in. De voorste kop over kop. Natuurlijk zijn er altijd die niet opletten (Jules en ondergetekende) en die de slag missen. Gelukkig bleken TGV Rene en Tamara achter ons te zitten en met indrukwekkend machtsvertoon hield hij de schade beperkt. Na de afdaling een fietscafé opgezocht voor een pannekoek (of is het pannenkoek). Stervend van de kou moesten we buiten zitten. Overigens hadden een aantal (ik noem geen namen) binnen een terrasverwarmer ontdekt en met name Reinier was er niet onder vandaan te krijgen totdat zijn pannekoek op tafel lag. We zaten inmiddels op 84 km en moesten nog 20 km fietsen met 2 kleine colletjes. Eindelijk begon de zon enigzins door te breken en was de finale toch wel een zeer aangename. Erg onder de indruk van Frans R die als een jonge god naar boven ging en ook van Tamara die volgens mij de meeste vooruitgang heeft geboekt tot nu toe. Tot slot nog een bedankje aan Aad voor het gezelschap tijdens de beklimming van de Coll de Rates. Uiteindelijk 104 km met 1700 hoogtemeters. Op naar de koninginnerit van morgen met 145 km en 2100 hoogtemeters.
Waarvan Akte, de eenzame renner