BRC-ers op het EK-strandrace in Duinkerken (Frankrijk)

De wielrenner die in de winter niet onder zijn steen kruipt gaat op zoek naar zijn meest aansprekende winterdiscipline. Degene die afgelopen jaren niet onder een steen hebben gelegen weten dat het DE nieuwe manier is om “het hoogst haalbare” uit jezelf te halen. De beste wielrenners ter wereld rijden een intensief winterprogramma, pakken hun wedstrijdprikkels en denken dat off-season in het wielrennen 3 maanden opladen door niks doen is die heeft het fout.

Daar red je het niet mee in de moderne wielersport en daar redden wielerverenigingen het ook niet mee. De wielervereniging die alleen maar aandacht heeft voor wegwedstrijden is als een bakker die alleen maar brood verkoopt. Veranderingen in de wereld bedreigen dan plots je bestaansrecht. Daarom zijn we binnen BRC begonnen met onze multidisciplinaire ontwikkeling.

Strandracen is naast e-Racen hetgeen we in de winter veel potentieel in zien. De BRC dikkebanden divisie is opgestart door Sebastiaan en afgelopen weekend was er weer een wedstrijd op het strand en niet zomaar eentje. Het EK stond op het programma en was voor het tweede opeenvolgende jaar in Duinkerken. Als team van 4 BRC-renners (Sebas, Guus, Tom en Bruno) en twee BRC-verzorgers (Martin en Ikzelf) gingen wede zaterdag voorafgaand aan de race op pad om op historische “strijdgrond” tussen de Duitse bunkers te strijden voor de Europese kampioenstrui.

Omdat Sebas en Bruno op Zaterdag het parcours al gaan verkennen betekent het voor mijzelf dat ik veel materiaal mee moet nemen om de fietsen schoon te maken en materiaalproblemen tijdens de verkenning te kunnen verhelpen. Gelukkig konden we bij onze trouwe sponsor Ton Scholten een bus lenen en konden de compressor, hogedrukreiniger, fietsenrek en gereedschapskisten gewoon ook mee. Vrijdagavond de bus inladen, zaterdagochtend Sebastiaan oppikken in Haarlem en op naar het Franse strand. Martin reed met Tom en Guus ongeveer 4 uur later die kant op met als verzamelpunt onze slaapplaats. Aangekomen bij de startlocatie konden Sebas en Bruno aan de verkenning beginnen, maar dan wel met hoogwater 😊. Tijdens en na de verkenning deed ik de laatste voorbereidingen en schoonmaken van het materiaal en kwamen Martin, Guus en Tom ook aan bij onze tot Loft omgebouwde loods (leuke stek om te slapen mocht je ooit in Duinkerken moeten zijn).

S’avonds het kip-rijst-kerrie gerecht van Sebas en Guus gevolgd door de pannenkoeken van Martin de volgende ochtend en dat was de brandstof waarop de 3 ronden 17km moesten worden afgelegd. Terwijl de renners naar de startlocatie fietste gingen Martin en ik op zoek naar een handige en liefst prominente plek om de Ton Scholten bus te kunnen parkeren. Daarna vonden we onze renners bij het startvak en in de verkenning van de eerste lijn vanaf de start. Met een start om exact 10:07 stonden Martin en ik zowel naast als in het startvak om tot 5 min voor de start nog de laatste jassen, afritsbroeken en overschoenen aan te pakken. Vanaf dat moment met de interne kachel de lichamen van onze 4 renners warmhouden maar vanaf het moment van de start met de gaskraan vol open mag dat ook bij een temperatuur rond het vriespunt geen issue meer zijn.

De start bij een strandrace is toch altijd wel een spektakel want het heeft net zo veel weg van een eindsprint als de uiteindelijke eindsprint. Alle toprenners willen direct vooraan komen om direct vooraan de beste lijn op het strand te vinden en op te kunnen rijden.  Met een flinke zeewater gevulde greppel op 500 meter na de start was het belang van goed starten alleen nog maar groter en het moment dat het peloton er dan volle vaart doorheen rijdt geeft dat spectaculaire plaatjes. Alle vier de BRC-ers zie ik goed gestart en voldoende vooraan wegrijden. Met een gebrekkige livestream lijkt het erop dat Martin en ik voor het volgen van de wedstrijd uiteindelijk het toch van de doorkomsten moeten hebben. Net als bij de strandrace in Noordwijk gaat Bruno vroeg in de aanval. Deze keer springt niet Rick van Breda maar Peter Koning naar zijn wiel en vlak voor het eerste keerpunt sluit de rest van wat dan een grote kopgroep is weer aan. Winst is wel dat Bruno goed zit bij het eerste keerpunt, maar ook Sebas en Tom zitten daar nog in de voorste groep met de meeste elite- belofterenners in deze wedstrijd. Guus zit op dat moment in de groep erachter en draait in zijn eigen tempo naar het eerste keerpunt.

Bij de eerste doorkomst zien Martin en ik een nog vrij grote kopgroep aankomen met de Nederlandse en Belgische favorieten maar ook de regerende Frans en Europees kampioen en Bruno daarbij. Heel kort erachter een kleinere groep met Sebastiaan die op de technische doorkomst in het mulle zand bijna de aansluiting bij de kopgroep heeft maar het net niet heeft gehaald op het moment dat de renners uit de kopgroep met een goede doorkomst weer de harde lijn op het strand hebben opgezocht. Voor Sebas lijkt het net als in Noordwijk een wedstrijd te worden in de achtervolging op de kop. Maar de kopgroep dunt in de tweede ronde behoorlijk uit tot slechts 8 man en Sebas vindt dus mede strijders in de achtervolging al komt het achter de kopgroep niet meer samen tot een hele grote groep. Meerdere kleine groepen ontstaan achter de kopgroep en de eerste grote achtervolgende groep wordt aangetrokken door de BRC-diesel Tom, die na wat pech bij een lastige passage achter minder technische renners terecht is gekomen. Dan ben je als zo vaak in het strandrace veroordeeld tot een groep waar je eigenlijk niet hoort te zitten met als gevolg dat je al het werk zelf moet doen. Maar Tom is gewend om op kop door te beuken en geeft zijn wedstrijd dus ook niet op.

Bij de tweede doorkomst zijn de onderlinge tijdsverschillen verder opgelopen. In de kopgroep van 8 man met daarbij Timothy Dupont, Coen Vermeltvoort, Jasper Ockeloen, Stijn Appel, Tomas Jozef en de regerend Europees kampioen Samuel Leroux zit nog steeds Bruno en dorpsgenoot Tibor Zwaan die we ook kennen van de zomerse woensdagavonden op het parcours bij BRC. Sebas is bij de tweede doorkomst in een groepje van 3 nog steeds vol aan het rammen maar tegen de sterke kopgroep is de achterstand behoorlijk opgelopen. Ook Tom geeft niet op en maakt het beste van zijn race ondanks dat hij niet echt medewerking krijgt van de minder sterke renners om hem heen. Guus vindt als 1 van de eerste de ideale lijn na de tweede doorkomst en pakt heel handig wat voorsprong en tijd terug op de renners waar hij tussen rijdt en zo wordt het steeds spannender hoe het tot aan de finish gaat verlopen.

Vanaf het moment dat we de koplampen van de volgauto’s en Quads zien aankomen stijgt de spanning nog verder en is de vraag of Bruno nog steeds in de kopgroep heeft kunnen handhaven. Maar zodra de renners voor ons herkenbaar worden lijkt hij er niet meer bij te zitten. Door een lekke achterband op twee kilometer voor de finish heeft hij de kopgroep de laatste passage strand af en op in de bochten moeten laten gaan. Eenmaal terug op het strand voor de laatste kilometer kan hij op de zachte band toch nog bijna terugkomen maar ze gaan al de sprint aan voordat hij aansluit waardoor hij zich moet berusten in de 8^ste eindpositie. Met drie topsprinters in de groep had podium er zeker niet ingezeten al is sprinten in het mulle zand nog wel enigszins onuitgemaakte zaak maar sprinter Coen Vermeltvoort wint voor Nederland en pakt de Europese trui voor Timothy Dupont en de derde nationaliteit op het podium is voor Frankrijk met Samuel Leroux, die daarmee de trui kwijt raakt.

Dan is het wachten op de andere BRC-ers en blijkt Sebas 1 van zijn zeldzame foutjes te hebben gemaakt bij de laatste passage van het noordelijke keerpunt waardoor hij alleen is komen te zitten en tot overmaat van pech wordt hij letterlijk in het zicht van de “Duinkerkse haven” nog wordt bijgehaald en deels voorbij gestreefd door de achteropkomende groep wat hem nog 7 plekken kost en waarmee hij 24^ste wordt in het eindklassement.

Tom komt aan met een uitgedunde groep van 5 man waarvan hij tweede wordt en daarmee de pech van het begin van de wedstrijd heeft teruggebracht tot uiteindelijk een 30^ste eindklassering. Guus heeft zich na de eerste doorkomsten rond plek 80 toch nog flink verbeterd in de laatste ronde en eindigt op de 68^ste plek. Zodra onze 4 renners binnen zijn en de jassen en afritsbroeken weer aan hebben gaan we gezamenlijk naar de Scholten teambus waar we fietsen nog even afspuiten en weer in het vet zetten zodat het materiaal niet roestrood aan komt in Noord Holland na een terugreis van 4 uur.

Voor onze renners was dit EK een mooi weekend, leerzame ervaring en knap resultaat. Voor de begeleiders een gezellig en inspirerend weekend. Voor BRC een belangrijke stap als multidisciplinaire en toekomstbestendige wielervereniging.