Felle strijd om de punten ontaardt in slagveld; van der Velden wint nipt voor Son en Roling

Maandagavond 19.00 uur de start van alweer de 18e rit van de maandagavond competitie bij de BRC, heel veel jaren geleden opgezet door de geweldige Willem Zonneveld. Inmiddels is de competitie zo serieus en competitief geworden, dat vele renners de hele maandag al op en neer karren richting toilet. Gert Sombroek; “sta ik net met al mijn gereedschap bovenop een fabrieksunit, moet ik de boel weer uit mijn handen laten vallen om te pissen. Mijn collega’s worden er dol van”. Die spanning dat bleek ook wel; hoewel de contouren van het klassement zich al een beetje beginnen af te tekenen stonden de mannen uit de bovenste regionen van dat klassement toch weer met strakke bekkies aan de start, of snel hun laatste vocht nog even uitscheidend in de florarijke bermen van de belt. Henk de Ruiter; “harde wind op die kale belt, dan weet je dat het los gaat hier. No mercy. Het beetje groen dat nog staat wordt net vanavond keurig gemillimeterd door Henk Hendriks dus de wind heeft vrij spel. Daar worden we allemaal wat onrustig van hier”. Die start verliep deze avond nog rustig want pas na 10 minuten was er een eerste uitlooppoging van Frank Roling (“toeren doe ik wel met mijn vriendin in de duinen”) samen met Patrick Beentjes maar deze poging werd na 2 rondjes teniet gedaan toen de nummer 1 van vorig jaar Sjors van Eerden het tempo omhoog sleurde, met het gevolg dat tegelijkertijd de deur aan de achterkant van het peloton met een grote zwaai geopend werd en binnen no time het peloton werd gedecimeerd.

Na een half uur viel -mede door de harde wind, het continue moordende tempo en toch ook een twijfeling ergens in het midden- het peloton in twee stukken uiteen. Gerri Zonneveld vraagt zich nog steeds af hoe dit nu kon; “ergens nam iemand niet over en het gat was meteen 20 meter. Toen heb ik nog flink lopen sleuren maar het was roeien tegen de stroom in, zeker wanneer er niet adequaat wordt overgenomen en mannen als #46 van der Velden voorin de boel flink lopen op te stoken. Dat weet je”. Ook puntenpakker Erwin de Vries baalde als een stekker; “dit had niet gehoeven! Ik heb echt m’n hele helm vol lopen schelden onderweg, zo zonde is dit! Dit weekend ruim 300 km getraind, alles zo de prullenbak in” Ondertussen ontstond er een sterke kopgroep van 9 man met o.a. Michael, Sjors, Bert, Luca, Jeffrey, Frank, George en de gebroeders Laroo. Het peloton zag deze groep pas weer terug na de finish. Pieter Sikkes en Cees Schrijen deden nog wel een poging om het gat dicht te rijden maar op meer dan een paar seconden kwamen zij niet, met in hun kielzog het peloton dat niet 100% wilde meewerken. Wind maakt blijkbaar onrustig zoals Henk eerder zei want ook nu weer een hoop gevloek en getier. Andre Starreveld; “ook al halen ze het hele woordenboek erbij, ik kon gewoon niet harder meer. De jus zat al helemaal tot bovenin mijn pan”. Ook later werd er binnen de groep der gelosten absoluut niet opgegeven en onder aanvoering van vnl. Zonneveld, Nap, Punt, Westerhof, Sikkes, Schrijen Sr, Sombroek, Duin en Beentjes bleef het gat lange tijd een halve ronde. Het gevolg was dat ook bij deze tweede groep de deur achterin wijd open ging en de wedstrijd langzaam transformeerde naar een volledig slagveld zoals een zeemeeuw met diarree; overal plukjes ellende.

In de kopgroep ging na bijna een uur de DRS bij Bert Bakker aan en kwamen de resten van het peloton al ras in zicht, waardoor de gelosten 5 rondjes voor het einde mochten afsprinten. Boven op de belt prikte Bram Sikkens zijn fiets nog dwars door het peloton waardoor bij Gerri Zonneveld het adrenaline nogeens in zijn voorhoofd schoot met als gevolg dat deze toprenner uit Limmen zijn sprint een halve ronde te vroeg inzette. Hij viel stil in de laatste bocht. De rommelige sprint werd gewonnen door Erwin de Vries, de man met de oranje racer die zich wel moest laten zien omdat er een grote schare publiek langs het parcours stond om hem aan te moedigen. Soms heb je wat geluk nodig om je te tonen.

Met nog 2 rondes voor de bel probeerde Luca nog een keer te ontsnappen maar dat lieten de andere mannen (Bert Bakker; “ja sorry, ik heb het gat voor een groot deel gedicht maar net nog niet helemaal, immers als DTS’er moet je niet te opvallend je clubgenoot terugpakken want dan hangt dezelfde avond nog technisch directeur Douwe Terpstra aan de lijn. En menig DTS’er weet dat dan de zandzakken voor de deur moeten”) uit de kopgroep niet begaan en dus kwam er een felle eindsprint die ‘bling-bling’ Jeffrey van der Velden nipt won voor Michael van Son.

Eerste vijf; 1 Jeffrey van der Velden, 2 Michael van Son, 3 Frank Roling, 4 Sjors van Eerden, 5 Luca Schrijen. De volledige uitslag volgt zodra de wifi op de camping hersteld is.

Voor de uitslag klik hier

Voor de tussenstand klik hier