Trainingskamp Calpe 2019

Van 16 t/m 23 maart traint een groep fanatieke BRC renners in calpe. Via deze pagina kunt u de belevenissen van onze renners volgen.

Verslag dag 7 – Slotrit

Vandaag de laatste trainingsdag van de mooie week in Calpe met BRC Kennemerland. Voordat wij gaan terug kijken op deze dag gaan we eerst even terug naar de teambespreking van donderdagavond.

Tijdens deze bespreking kwam naar voren dat wij als groep niet in formatie rijden. Voor een aantal renners betekent dit dat zij een extra inspanning moeten leveren om bij de groep te blijven. Terwijl als je 2 aan 2 rijdt, dicht tegen elkaar aan, je voordeel hebt van je voorganger. Dit werd door alle renners beaamt en als leerpunt voor vrijdag mee genomen.

Het voorstel voor de vrijdagtraining was om gezamenlijk, in formatie, naar de voet van de eerste beklimming te rijden. De beklimming bedroeg in totaal 20 km. De groep werd in twee delen gesplitst om de “hard” rijders de mogelijkheid te geven in het gewenste tempo omhoog te rijden.

De volgauto zou de eerste 10 km bij groep 2 blijven en daarna naar de top rijden om de eerste groep de mogelijkheid te geven hun bidons te vullen en een jasje aan te trekken.

In de praktijk werkte dit perfect. Zie onder staande foto van het in formatie rijden.

Groep 1 met in totaal 11 renners reden zelfs de beklimming in grote delen twee aan twee. Voor een buitenstaander is dat een prachtig gezicht ondanks dat er hard wordt gewerkt. 2 renners van groep 1 besloten na de beklimming bij groep 2 aan te sluiten om zo de rit van 125 km te volbrengen. Dat de volgauto vooruit werd gestuurd was zeker noodzaak kijkend naar de temperatuurverschillen. Onder aan de beklimming was het 18 graden en op de top nog amper 7 graden.

Groep 1 denderde naar beneden en op een stuk route waar het mogelijk was werd er een waaier opgezet. Een prima actie maar sommige renners hadden hun tong op de hielen omdat de snelheid verschrikkelijk hoog was.

Na ongeveer 115 km is groep 1 wederom opgesplitst want er waren nog 5 mannen die wilde de 7 uur training aantikken. Volgens de verhalen is dit gelukt echter de formatie was ver te zoeken. Insiders vertelde dat het ontspoorde en er even een snoeiharde finale werd ingezet. Gelukkig kwamen de mannen heel terug.

Groep 2 heeft van dit alles niets mee gekregen want zij hebben netjes de 125 km volbracht met een gemiddelde snelheid van 27 km/h. Omdat het de laatste dag was is er een koffiestop ingelast in een karakteristiek Spaans buurthuis. De koffie was verrukkelijk. Zie foto.

Alles overziend een goede en mooie trainingsweek zonder valpartijen georganiseerd door Aad met behulp van oud prof wielrenner Jurgen van Goolen.

Als laatste toch nog even een kenmerk benoemen van de trainingsweken van BRC Kennemerland. Het in formatie rijden op de racefiets is nog voor verbetering vatbaar maar qua onderlinge omgang en saamhorigheid scoren we direct 100 punten en gaat dit altijd in een keer goed.

Verslag dag 6 – 40/20s

Een dag later dan gepland hebben we dan toch de lange training met 40/20’s mogen ervaren. De 40/2o oefening hielt in dat je een serie van 10 herhalingen 40 seconden maximaal rijdt, en vervolgens 20 seconden rust neemt. De oefening werd door vrijwel alle renners perfect uitgevoerd op de beklimming naar Vall d’Ebo.

Vervolgens ging de rit door op de hoogvlakte. Een mooie slingerende weg met af en toe een steile kuitenbijter, en dit alles door een prachtige omgeving. Wat wil een een wielrenner nog meer?

Na de hoogvlakte volgde een lange afdaling waarbij we flink wat tegenwind hadden. En zeg je tegenwind? Dan zeg je Jeroen Visser! Volledig in zijn element zette hij zich op kop van de groep en trapte hij de kilometers weg.

Na afloop van de rit kwamen de renners moe maar voldaan aan in het hotel. Naast een pittige training was dit misschien wel de allermooiste rit van de week…

Verslag dag 5 – Sprinttraining

In Calpe stond er vandaag een flinke tocht op het programma, de zwaarste van de week, 135km met daarin 40/20 oefeningen. We zullen echter morgen pas ervaren hoe dat voelt, want vanwege de weersomstandigheden, veel regen, is het programma omgegooid en is er een korte sprintoefening gereden.

Na het vinden van de licht glooiende weg in de buurt van Teuleda konden de mannen hun sprintvezels inzetten. Na een opdeling in 4 groepen werden er 10 sprints gereden, de laatste van de groep degradeerde naar een lagere groep, won je dan promoveerde je. De exacte finishlijn verschilde soms per groep en ook bij de start werd er hier en daar gesmokkeld, om maar te zwijgen over insluiting, bondjes en andere uitspraken van indekken.nl. Kortom genoeg motivatie om het tot het einde spannend te houden.

De mannen die zich op het eind in groep 1 wisten te rijden waren Patrick Stengs, Onno Timmermans, Hans Schelvis, Job vd Wal en Sebastiaan ten Zeldam. Op Strava staat een segment (BRC leadout – in de buurt van Teuleda) daar is het laatste vast nog niet over gezegd. 😉

Verslag dag 4 – RustdagNa een trainingsblok van 3 dagen, stond er vandaag een rustdag op het programma.Bij het ontbijt werd René Nap uitbundig toegezongen door de BRC ‘ers. Dit vanwege het bereiken van de respectabele leeftijd van 50 jaar. Gefeliciteerd René!

De renners konden kiezen tussen een kort koffierondje naar het gezellige kustplaatsje Moraira of een langer rondje met nog behoorlijk wat hoogtemeters naar Denia. Het vertrek was om 10.30 uur gepland bij het Vuelta Turistica clubhuis. Nadat ieder een keuze had gemaakt reden beide groepen gezamenlijk  de eerste 10 km in een rustig tempo naar Moraira, waar de groep zich splitste.Ondergetekende had zich aangesloten bij de groep naar Moraira om de toch al wat vemoeide benen, te ontzien. Al snel werd er een geschikt terras, met uitzicht op zee, gevonden. Hier waren we getuigen van een opentrekkend wolkendek, zodat we konden genieten van de koffie met gebak in een heerlijk voorjaarszonnetje.De terugweg verliep via Benissa weer naar Calpe en met ruim 35 km op de teller werd koers gezet naar de boulevard. Het was tenslotte alweer lunchtijd.  De hongerige wielermagen schreeuwde  om voedsel. Sebastiaan demonstreerde nog even vakkundig zijn strandrace kwaliteiten. Na een eenvoudige, doch zeer voedzame lunch en een aangename verpozing bij een trendy Ibiza stylish establishment werd het tijd om ons klaar te maken voor een massage.Naast prima huurfietsen heeft Vuelta Turistica ook nog de beschikking over een aantal masseurs. Zij hebben hun best gedaan om, tegen een geringe vergoeding, de rennersbenen weer klaar te kneden voor de volgende dagen.Tijdens het diner werd onze kersverse Abraham nogmaals verrast. Zijn lieftallige echtgenoot had voor een grote taart gezorgd. Nadat de taart tot op het laatste stuk was verorberd, en de trainingsplannen voor de komende dagen werd besproken,  kwam er een einde aan deze feestelijke rustdag.

Verslag dag 3 – Col de rates

Zoals gister besloten stond er vandaag een extensieve duurtraining op het programma. Helaas ging Maick niet mee omdat hij een griepje voelde aankomen.  De rest stond weer paraat om en nabij half 10, na het genoten te hebben van het verrukkelijke ontbijt. Dat het eten snel verteerd was bleek wel toen het tempo meteen opgeschroefd werd bij het zien van de eerste beklimming, de “La Fustera”. Deze scherprechter kende we nog van dag 1 en om met de worden te spreken van Jurgen: “Amai, is dit duur-extensief?”. Gelukkig wachtte iedereen boven weer netjes op elkaar. 

Als snel doemde de Col de Rates op in de verte, de druk werd bij vele mannen te hoog en massaal werd er een plasstop gehouden. Dit goede voorbeeld werd gevolgd door de profs van Vitus. De sinaasappelbomen stierven ter plekke af. Nu zat er niets anders op dan omhoog te rijden op een van de meeste bekende klimmetjes hier uit de omgeving: 6,4 kilometers met een gemiddeld stijgingspercentage van 5,2%. Jurgen maakte na de feedback van gister geen koers en reed netjes met Aad mee naar boven. Eenmaal boven bleek het nog slechts 6 graden Celsius te zijn, bijna 20 graden verschil met gister. Gelukkig was daar Marc met zijn Caddy en kon iedereen zich snel voorzien van warme kleding.

Hierna volgde een korte afdeling, waarna al snel nog een klim van 6 kilometer begon met veel op en af. Een lopertje, totdat je bij de laatste 200 meter komt a 13%. Hierna was het vooral afdalen en redelijk valk op brede wegen, waar de BRC-trein zich behoorlijk hard in gang trok. Rond de 90 kilometer splitste de groep op; een aantal mannen wilde nog wat extra kilometers maken, waardoor er een klein groepje overbleef van 9 man. Dit groepje reed nog een extra lusje van rond de 40 kilometer alvorens naar het hotel te gaan. Morgen is alweer de welverdiende rustdag en kan iedereen weer even op krachten komen.

Verslag dag 2 – Zomer in maart

Het was vandaag een warme dag. De warmste van de trainingsweek als we de weersvoorspellingen mogen geloven. Het korte warm rijden van de dag ervoor had nog niet echt kleur op de ledematen aangebracht, dus werden de witte armen, benen en neuzen voorzien van een dikke laag zonnebrand aangezien er een zonnige rit van dik 120 kilometer gepland stond met flink wat hoogtemeters.

Het vertrek was bijna stipt om half 10. Drie beklimmingen stonden ons te wachten waarvan we er zeker één een serieuze beklimming kunnen noemen. De Pont de Tudons is maar liefst vijftien kilometer lang en bracht ons naar duizend meter hoogte boven zeeniveau. Hij bracht dan ook de nodige scheiding aan in onze groep.

Begeleider Jurgen van Goolen gaf voor de beklimming aan dat iedereen zijn eigen temp omhoog mocht rijden. Dit werd door enkele renners met beide handen aangegrepen om er een flinke koers van te maken. Een renner van Topsport Vlaanderen, die lekker zijn trainingsrondje aan het rijden was, wreef nog even in zijn ogen nadat er een vijftal BRC’ers als een sneltrein voorbij kwam razen. Er werd vooraan flink gestreden voor de overwinning tussen de 3J’s (Job, Jeroen en Jurgen). De ex-prof ging uiteindelijk met de beker naar huis.

Daarachter reed iedereen zijn eigen strijd. Renners die dit wilden grepen deze kans om hun blokken te rijden of een ftp-test te doen. Richard kende zijn traditionele slechte eerste dag en keek met vragende ogen naar de volgauto. Hij wist zich hier echter knap overheen te zetten. Na ongeveer 80 kilometer waren alle beklimmingen gerond en begon een lange afdaling richting zee. Een plotselinge krampaanval bij Aad zorgde er helaas voor dat hij wel plaats moest nemen in de volgauto. Wat geeft dat toch een veilig gevoel dat er zo’n auto met de groep meerijdt.

We sloten de dag gezamenlijk af in de lobby van het hotel. Hier bespraken wij het verloop van de eerste twee dagen en werden de trainingsplannen voor de aankomende dagen doorlopen. Morgen wordt de temperatuur ongeveer gehalveerd dus zal de rustige (extensieve) duurtraining met minder vochtverlies worden verreden.

Verslag dag 1 – Losrijden

Zaterdag 16 maart 2019 vertrokken we met een groep van 18 man van Schiphol naar Alicante voor de jaarlijkse trainingsweek van BRC Kennemerland. Na drie jaar Girona is de keuze nu gevallen op Calpe aan de mooie Costa Blanca. Bekend om het milde klimaat en de vele zonuren. Met een klein beetje vertraging arriveerden we op luchthaven Alicante. Reinier had een vluchtje eerder genomen. Frans was al ter plekke en had een mooie bezemwagen gehuurd. Marc offert zich gelukkig weer op om de hele week deze volgauto, beladen met eten, drinken en reservewielen, te besturen en naar onze achterwielen en konten te kijken. Wat een topper. Ons verblijf is Diamante Beach hotel, met zicht op de markante rots ‘El Penon de Ifach’. Na aankomst gauw omkleden en naar de shop van Vuelta Turistica, want daar staan onze huurfietsen klaar. En daar wacht Jurgen van Goolen, oud profrenner en met zijn lieftallige echtgenote Inge eigenaar en begeleider van onze trainingsweek.

De Specialized Tarmac fietsen staan op maat afgesteld klaar, maar hier en daar moet nog even iets afgesteld worden, of er moet even een cranck verwisseld worden (Patrick Stengs wil toch perse met zijn Qrings rijden). Zo vertrekken we uiteindelijk pas tegen 17.00 voor een eerste verkenningsrondje. Gelukkig wordt het pas na 19.00 donker dus we kunnen nog even. Jurgen waarschuwt voor de wegen; het is al lang droog en dan ligt gladheid op de loer. Dus opgepast. En rustig losrijden was het devies. Na een paar kilometer zijn we Calpe uit en rijdt Jurgen langs de groep: “hier komt een klim van 4 kilometer aan, rijd in je eigen tempo omhoog”. Dat lieten de mannen zich geen tweede keer zeggen. In gestrekte draf werd er omhoog gereden. De groep viel al snel uit elkaar en hier en daar werd al een flinke inspanning geleverd. Gedruistigheid laten we maar zeggen. Boven wachten, in formatie en weer verder. Even later op een glooiend stukje ging het weer los en werd kop over kop omhoog geknald. Toen maande Jurgen de groep maar tot de orde, want “we zouden toch rustig rijden?”. Met Job en Fred op kop werd er daarna keurig gedisciplineerd naar het hotel terug gereden.

Kort ritje dus. Maar de kop is eraf. Het Spaanse asfalt gevoeld. De zilte lucht van de Middellandse zee geroken. En we hebben van het buffet geproefd. We hebben er zin in! Morgen, zondag, wordt weer een stralende dag voorspeld dus na het eten op tijd erin voor een mooie rit.