Verslag van Ruud Bakker.
Op zondag 6 oktober werd het NCK gehouden in Dronten. Van BRC stond aan de start:
- Jeroen Visser
- Bruno van Beek
- Tom van den Kommer
- Joris Wester
- Raymond Rijnsburger
- Ruud Bakker
Maar voordat we daar waren was nog een heel selectie en trainingsprocedure vooraf. Onder de bezielende leiding van Jeroen werd er eind mei start gemaakt om de ene week op dinsdag en de week erop op donderdag te gaan trainen. De trainingen werden aan het begin bezocht door Raymond, Joris, Kelvin, Jeroen en Onno. Ikzelf sloot later aan (half juli) en een aantal nog later. Op de dagen zelf waren er max 3 aanwezig en de donderdag voor het NCK waren we eindelijk compleet als team.
Voordat het team compleet was op donderdag was de selectieprocedure al geweest. Onno werd ziek vlak voor het NCK en Kelvin moest zo nodig vallen in Santpoort en zijn arm was niet op tijd hersteld om te kunnen starten. Wel respect dat je gewoon mee trainde en sorry voor het niet op tijd doorgeven van “kuil” in het wegdek, maar goed daarmee stelde ik wel mijn eigen plek veilig.
Die donderdag voor het NCK voelde ik mij wel nietig tussen de woudreuzen in. Met mijn 1.79 tussen mannen van 1.90. Als Tom langszij kwam zag ik niks anders dan been. Aan de andere kant zat ik prima uit de wind tussen de mannen.
Afspraken werden gemaakt:
- Sterke wat langer op kop
- Waarschuwen bij gevaar
- Roepen na de bocht als we weer compleet waren
- Eerste 20-25km “rustig” om de groep zo lang mogelijk compleet te houden
- 12:15 aanwezig in Dronten
Dan de dag zelf:
Persoonlijk had ik wat twijfels die dag. Vond het zelf slim om de ronde van Assendelft de dag ervoor te gaan rijden. Daar ging het niet al te best eerlijk gezegd. Na 20min stond ik met vraagtekens langs de kant. Maar eenmaal aangekomen in Dronten rond 12:45 bij de manage. Was een beetje druk bij Amsterdam qua file die dag. Vond ik een goed excuus dat ik zelf “iets” later was, maar gelukkig was ik niet de laatste van de groep. Daar kennis gemaakt met Marcel (vader van Bruno) en Martin (vader van Tom). De ploegleiders en mechaniekers van dienst. De voorzitter was ook aanwezig. Die kon mooi filmpjes en foto’s maken vanuit de auto (en de koffie en 2-3 porties patat betalen achteraf). Rugnummers ophalen en verlekkerd over het terrein lopen kijkend naar al het materiaal wat er stond en zenuwplasjes die gedaan moesten worden.
Daarna in volgorde:
- Fiets uit de auto
- Omkleden
- Veterschoenen aan en uitgelachen worden om mijn schoenen
- Uitleggen waarom ik veterschoenen draag
- Dat snapte ze pas nadat ik mijn overtrekschoenen aan had (Aero/Marginalgains)
- Complimenten krijgen voor mijn veterschoenen
- Warm rijden met Tom
- Traingingswielen omwisselen voor de wedstrijdwielen
- Weer een zenuwplasje
- Terugkomen en iedereen is al weg
- Naar de start en daar mijn handschoenen aan
- Herhalen met zijn allen wat we afgesproken hadden
- Zenuwachtig maar toch relatief ontspannen op het podium staan
- 14:46 Knal en gaan voor 49km
De start volgorde was Tom, Joris, Jeroen, Raymond, Ruud en Bruno sloot de rij. Mijn idee was we gaan rustig van start, maar daar maakte ik een denkfout. Er stond een jong veulen opgesteld als starter, om in manege termen te blijven. Maar eigenlijk was het gewoon een briesende stier. Dus ik hobbel rustig het podium af…beetje slalommen om van het terrein af te komen en rustig rechtsaf de grote weg op. Daar kon ik dus direct vol aan de bak. We hadden windje mee en het jonge veulen had er zin in. Dus met 30km per uur de bocht om vol doortrappen naar 51-55 km per uur. Dat was een stuk van ongeveer 1-2 km. Weer een bocht naar rechts en nog steeds windje mee richting de rotonde. Helaas was de flitsende start voor Joris te veel en moest hij helaas na 5km de groep laten gaan, maar respect dat hij er gewoon een individuele tijdrit van had gemaakt. Dan maar door met zijn vijfen, dat draaide goed door. Na een km of 15 draaide Raymond samen met Jeroen van kop af en bij km of 20 waren we nog over met zijn 4. Raymond was net hersteld van een verkoudheid en dat brak hem op, maar die maakte er net als Joris een individuele tijdrit van. Zonder dat ze het wisten was het gewoon een individuele achtervolging tussen Joris en Raymond. Dus nu mocht er niks meer fout gaan. Geen lekke banden of benen. Dacht wel eventjes oei…dat is nog een pittig stuk met zijn 4.
Na een tijdje zat Tom niet meer zo lekker achter Bruno. Die wisselde met Jeroen. De volgorde was nu Bruno, Jeroen, Tom en Ruud. Persoonlijk vond ik het helemaal niet erg dat Tom voor mij kwam te fietsen. Zat ik nog meer uit de wind en alle regen was ook plots verdwenen. Al zat ik al prima uit de wind met 3 windschermen voor mij. De enige die 49km zo goed als niet uit de wind heeft gezeten is Bruno. Die was uitverkoren om achter mij plaats te mogen nemen. We “begrepen” elkaar goed onderweg. De ene wat langer op kop dan de ander, roepen na de bochten dat we weer compleet waren. En er zaten nogal wat bochten in het parcours. Leek bijna op een criterium en zo vlogen de kilometers en de tijd voorbij. Voor ik het wist zaten we al in de laatste km.
Na 1 uur en 48 seconden kwamen we over de streep met een gemiddelde van 48,3. Onderweg hadden we 2 ploegen ingehaald en over de streep hadden we de tot dan toe 2de gereden tijd. Westfrisia-A had de snelste tijd.
Toen begon het kijken naar de live ticker. De ene na de andere ploeg was langzamer dan ons…en zo bleven we lang in de top 10 staan, maar “helaas” vielen we er toch buiten. 13de, maar dat is een prestatie om trots op te zijn als club. 2de club uit Noord-Holland. Met een redelijk onervaren team.
- 4 sportklasse renners
- 1 startlicentie
- 1 elite licentie
Waarvan ook nog eens 3 renners 40+ en zelfs een 50+’er. De “opa” van het stel. Oké er zijn hier en daar een paar schoonheidsfoutjes, maar dat is iets voor volgend seizoen om eruit te krijgen.
Ik ben ieder geval super trots van wat hebben neergezet.
